En weer stond er geen renner van Jumbo-Visma met de bloemen te zwaaien. Het begint erop te lijken dat het Nederlands kampioenschap één van de moeilijkst te winnen wedstrijden is voor de Jumbo-Visma mannen de laatste jaren. Na de onreglementaire sprint van Danny van Poppel gisteren, blijft de overwinning van Dylan in 2016 de enige van de laatste tien jaar. Het is geen hoofddoel, het is geen must, maar het zou mooi zijn om, pak hem beet Mike Teunissen de komende Tour de France in het rood-wit-blauw te zien rijden. Fabio Jakobsen is geen koekenbakker en hij pakte knap de winst als solorijder tussen de blokken van Jumbo-Visma en Roompot.
Wat wel een hoofddoel is, dat is de Tour de France. Zaterdag moet het gebeuren, een Nederlands kampioenschap mislopen is jammer, daar zit publicitair met het rood-wit-blauw enzo wel wat druk op, maar zaterdag de gele trui, dat is toch een hele andere koek. Door de ploegleiding is er goed naar Fabio Jakobsen gekeken, want ze sturen bij Jumbo-Visma geen koekenbakkers naar de Tour. Is het arrogant om te roepen dat momenteel de beste sprinter van het peloton bij Jumbo-Visma rijdt? Daar wil ik nog wel eens een boompje over opzetten, tel daarbij de mannen als Tony Martin, Mike Teunissen en Amund Grøndahl Jansen en wellicht steekt Wout Van Aert nog een handje bij, dan mag je wel spreken van dé sprinterstrein van het moment. Kijk naar de power die de mannen bezitten, kijk naar de arbeidsethos die ze aan de dag leggen, maar geniet ook van de teamspirit die momenteel bij Jumbo-Visma heerst. Het kan niet anders dan dat zaterdag, zondag én maandag het geel-zwart veelvuldig van voren te zien zal zijn. Of dit in de gele trui gaat resulteren?
Christian Prudhomme en zijn kornuiten van de ASO hebben een werkelijk heerlijk parcours bedacht voor de komende drie fietsweken. Ja veel massasprints, te beginnen in Brussel op dag één, daar zullen ze bij Jumbo-Visma alleen maar van smullen en dien ten gevolge wij ook. Daarnaast een ploegentijdrit in de tweede rit, met de wetenschap dat dé sprinterstrein door Jumbo-Visma gerangeerd is, zal dat toch ook genieten moeten worden voor ons. Meedoen voor de winst zal een doelstelling moeten zijn lijkt me, met mannen als Martin, Teunissen, Grøndahl Jansen en Van Aert in de gelederen zal dat toch onderdeel van het plan zijn. De derde etappe naar Épernay, gevaar ligt op elke vluchtheuvel, lossen kun je op elke stijgende meter en de aansluiting missen is moeiteloos tijdens het draaien en keren de laatste paar kilometer, ga maar uit van vuurwerk op weg naar Épernay.
Gelukkig zal het niet bij drie dagen fietsen blijven, drie weken van heuvelachtige etappes afgewisseld met biljartlakenvlak tot explosief korte bergritten, als kijker zal het genieten worden. Geen twee weken afwachten totdat eindelijk een serieuze berg opdoemt, nee op dag zes weet gelijk iedereen waar hij staat in de rangorde want dan wachten een paar mooie meisjes op het peloton……..vertaald klinkt het enigszins ranzig, in het Frans haast poëtisch: La Planche des Belles Filles. De klassementsmannen zullen aan de bak moeten, met de billen bloot heet dat zo mooi. Daarop volgen een paar hele lastige etappes om te controleren, achteraf kan het allemaal meevallen, vooraf kan ik me bedenken wat allemaal wellicht heel misschien zou kunnen gebeuren.
Mijmerend over het vervolg van de rond zie ik handvol tussenritten die niet te controleren zullen zijn voor de sprintersploegen, echt mooie en korte bergritten, een finish op de Tourmalet, de Izoard gevolgd door de Galibier, of wat te denken van de rit naar Val Thorens? Vat u hem, het kan zo maar ineens de mooiste ronde van Frankrijk sinds jaren worden. Helaas dus geen rood-wit-blauw aan de start dit jaar, maar eerlijk gezegd neem ik ook genoegen met heel veel geel-zwarte komende weken, want dat moet toch gaan lukken!